تحلیل بازنمایی سکوت بر اساس کارکرد تنشی گفتمان در سینمای کیشلوفسکی

سکوت عنصری است که همانند دیگر مفاهیم و عناصر معناساز و دلالت‏مند با عنصر متضاد خود یعنی صدا دریافت و فهم می شود. مفهوم سـکوت درگفتمان فیلم همچون گفتمان ادبیات ممکن است به شکل عنصری غایب و در پس‏ زمینه ی متن قرار گیرد. سکوت توسط عناصر ساختاری و محتوایی و نشانه های متنی مانند رابطه ی طیفی و هم‏ بسته در گفتمان فیلم تجلی می یابد. با پاسخ به این پرسش که سکوت در سینما چگونه بازنمایی می شود، می توان به تعریفی نشانه‏–‏معناشناختی از مفهوم سکوت در گفتمان سینما دست یافت. این مقاله بر آن است با بهره‏ گیری از رویکرد نشانه-معناشناختی سینما، به بررسی بازنمایی سکوت بر اساس کارکرد تنشی گفتمان در فیلم سه رنگ: آبی، اثر کریشتف کیشلوفسکی بپردازد. در این پژوهش با استفاده از روش  توصیفی-تحلیلی به این پرسش اصلی پاسخ خواهیم داد که چگونه می توان با رویکردی گفتمانی و از منظر نشانه-معناشناسی، نظام سکوت را در گفتمانِ فیلم سه رنگ: آبی مورد خوانش قرار داد. و دیگر این که در این فرایند معناکاوی چه عوامل و متغیرهایی را باید در نظر داشت؟ به نظر می رسد عناصر فرمی و محتوایی مانند رنگ، نور، حرکت، تکرار، ریتم، گستره، صدا، فاصله گذاری، زمان، عواطف و ادراکات می توانند بر اساس کارکرد تنشی بیانگر عنصر سکوت در گفتمان فیلم سه رنگ: آبی باشند. هدف از این پژوهش تحلیل و بررسی جایگاه سکوت از دیدگاه تنشی و کشف کارکرد معنایی آن در فیلم سه‏ رنگ: آبی است.